O ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ

           
            Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησης του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Σταυρού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας. Τα Τουρκικά στρατεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ’ όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλουχημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών.
            Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, αιχμαλωτίζεται και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη. Απ’ εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ



         
               Εάν η πορεία προς το γάμο είναι η σωστή, τότε η ευλογία και η Χάρη, την οποία θα λάβουν οι νεόνυμφοι κατά την τέλεση του Μυστηρίου, είναι τεράστια η καλύτερα απερίγραπτη.
            Γνωρίζω ένα τέτοιο περιστατικό, όπου οι νέοι προετοιμάσθηκαν πνευματικά και οδηγήθηκαν με αγνότητα στο  Μυστήριο και στα πρόσωπα τους έλαμπε η Χάρη του Θεού. Ήταν τόσο φωτεινά, που πάρα πολλοί αφ’ ενός το πρόσεξαν και αφ΄ ετέρου δεν χόρταιναν να τους κοιτάζουν. Με τέτοια Χάρη μέσα τους, όσα προβλήματα και όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσουν στην ζωή τους, η ευτυχία και η επιτυχία του γάμου τους θα είναι εξασφαλισμένη.
            Γι΄ αυτό, εκεί που πρέπει να δίδεται προτεραιότητα στο Μυστήριο δεν είναι οι καλεσμένοι, οι διακοσμήσεις του Ναού, τα νυφικά, τα κουστούμια, οι βιντεογραφήσεις κ.λ.π., αλλά η ψυχική και σωματική κατάσταση με την οποία θα τοποθετηθούμε ενώπιον του Θεού και της Χάρης Του.
            Πρέπει να γίνεται πολλή προσευχή για να μας ενδυναμώσει ο Θεός να δεχθούμε και να αντέξουμε την θεία ενέργεια της Χάρης Του. Να προηγηθεί εξομολόγηση και νηστεία και από τους δύο, την δε Κυριακή το πρωϊ, πρό του Μυστηρίου, να κοινωνήσουν και οι δύο, ώστε μέσω της ένωσης  τους με τον Χριστό, να επιτευχθεί η πραγματικά ένωση των δύο με τον Θεό και μεταξύ τους.
Πηγή: Η πορεία προς τον Γάμο ( Επισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου)   

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ



          Ένα από τα βασικότερα κηρύγματα του ευαγγελίου είναι το κήρυγμα της μετανοίας. Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής προετοίμασε αρχικά τον λαό του Θεού να δεχθεί το κήρυγμα της μετανοίας λέγοντας:<< Μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών>>(Ματ. Γ΄ , 2). Την ίδια ακριβώς φράση χρησιμοποίησε λίγο αργότερα και ο Ιησούς, ο Οποίος εξήρε την μετάνοια στις παραβολές που δίδασκε στους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα, στις παραβολές του ασώτου υιού ή του χαμένου προβάτου, αλλά και στην γενικότερη διδασκαλία Του.
          Όπως και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, έτσι και το μυστήριο της εξομολογήσεως ή μετανοίας είναι θεοσύστατο, καθώς ο Ίδιος ο Ιησούς το παρέδωσε στους μαθητές Του. Διά συγκεκριμένων λόγων προς τους αγίους Αποστόλους και διαδόχους Του στην ιερωσύνη και την πνευματική εξουσία ο Κύριός μας φανέρωσε καθαρά τους δύο βασικούς λόγους, για τους οποίους οι πιστοί οφείλουν να συμμετέχουν στο μυστήριο της εξομολογήσεως, κατέδειξε τις δύο μεγάλες ωφέλειες του συγκεκριμένου μυστηρίου.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ



     Μια Μοναχή, βρισκόταν σ΄ ένα μοναστήρι κι εσχόλαζε με νηστείες και αγρυπνίες. Καθημερινά βάδιζε από δύναμη σε δύναμη κι από δόξα σε δόξα, για να ετοιμάσει τον εαυτόν της για τα <<μεγάλα Ολύμπια>>. Αγωνιζόταν στο καθημερινό μαρτύριο της συνείδησης, για να βάλει τις βάσεις για τον ουρανό, τη θεώση. Αγωνιζόταν σαν μανική εράστρια, να συναντήσει το Νυμφίο των καθαρών ψυχών, αφού περιφρόνησε όχι τον κόσμο, τον οποίον υπεραγαπούσε, αλλά τη <<λογική>> του, τις εμπαθείς σχέσεις. Επιθυμούσε να σωθεί και έτρεχε για να …χαθεί μέσα στη θεία ευσπλαχνία. Καθημερινά << διέθετο αναβάσεις εν τη καρδία>> της (Ψαλμ. 83,6).
           Αυτή την αγία ψυχή βάλθηκε ο διάβολος να παραπλανήσει και να τη βγάλει από την οδό της ευθείας και του σωτηρίου. Έτσι, την εξαπάτησε πολλές φορές μετασχηματιζόμενος σε μορφή Αγγέλου. Παρουσιαζόταν στη μοναχή και συνομιλούσαν για διάφορα πράγματα. Σε κάθε ερώτηση της της απαντούσε και αυτό χαροποιούσε τη μοναχή.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Από τον Χριστόν μη χωρίζεσθε, και από την Εκκλησίαν. Ακούτε τον ιερέα όπου σημαίνει; Ευθύς να σηκώνεσθε, να νίπτεσθε, και να πηγαίνετε εις την εκκλησίαν, να ακούετε την ακολουθίαν με προσοχήν.
                                                                          

ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ

            Θερμό προσκλητήριο μας απευθύνει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. << Και λοιπόν, όσες φορές ακούετε να κτυπά η καμπάνα και το σήμαντρον της εκκλησίας, ευθύς να χαίρετε και να σκιρτάτε με την καρδίαν σας και να λέγετε: ιδού η πνευματική μήτηρ μας Εκκλησία μας προσκαλεί να υπάγωμεν εις την αγκάλην της δια να μας φιλοδωρήση με τα ουράνια αγαθά της, και νομίζετε πως χτυπούν από τους ουρανούς οι σάλπιγγες εκείνες των αγγέλων όπου έχουν να λαλήσουν εις την συντέλειαν του κόσμου>>.
            Αρμονικότατα χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών κάθε Κυριακή και γιορτή. Πραγματική απόλαυση το γλυκόηχο χτύπημα της καμπάνας, που καλεί τους Χριστιανούς στην εκκλησία.
            Έχουμε σκεφθεί πόσοι άρρωστοι, που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, παίρνουν θάρρος και γαληνεύουν ακούγοντας την καμπάνα;
            Οι εχθροί βέβαια της Εκκλησίας ενοχλούνται οι δυστυχείς από τις καμπάνες. Τόσο καταλαβαίνουν. Ο Θεός να τους ελεήσει.
            Ας εννοήσουν όμως επιτέλους ότι είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί και σ΄ αυτόν τον αιματοβαμμένο τόπο η Ορθοδοξία είναι που κυριαρχεί.
Πηγή: Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία (Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα)

Φωτογραφίες απο τις δραστηριότητες της ενορίας μας - Παιδικές εορτές.


Ομιλία του Μητροπολίτου Πέτρας στην Καμαριανή

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΥ κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΜΑΡΙΑΝΗ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΜΑΪΟΥ 2014



           Πάλιν εορτή και πάλιν πανήγυρις, αναφέρει ο Άγιος Ανδρέας, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Πάλιν εστιάτωρ ο Χριστός η αρχή και τέλος κάθε εορτής.
            Στην ορθόδοξη Εκκλησία οι χριστιανικές εορτές δεν είναι ιστορικές αναδρομές και παρελθοντολογικές αναμνήσεις γεγονότων και προσώπων, προς έκφραση ιδεών και διέξοδο εγωκεντρικών συναισθημάτων.
            Δεν έχουμε στην Εκκλησία ιστορικές, επετειακές μνήμες, αλλά εορτάζουμε μυσταγωγικά, εσχατολογικά, τα σωτηριολογικά γεγονότα της ζωής του Χριστού και της Εκκλησίας. Δεν έχουμε στην πίστη μας θρησκευτικούς ήρωες, αλλά Αγίους. Τιμούμε στο λειτουργικό χρόνο πρόσωπα και γεγονότα που δεν παραπέμπουν στο παρελθόν, αλλά προσανατολίζουν προς το μέλλον, που σηματοδοτούν τρόπο ζωής, που εκφράζουν, θεολογικά, με υπαρξιακή αίσθηση και βίωση, ευχαριστία και δοξολογία. Μ’ αυτό το πνεύμα εορτάζουμε την χαρμόσυνη εορτή της Μεσοπεντηκοστής και την τοπική εορτή της Παναγίας της Καμαριανής.

            Αγαπητοί μου,
            Οι Ημέρες από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή αποτελούν την υψηλότερη έκφραση της μυσταγωγικής ευφροσύνης στο λειτουργικό έτος. Η Εκκλησία είναι πλημμυρισμένη από το Φως που προήλθε από το κενό μνημείο. Η ανάσταση του Χριστού είναι η Ανατολή της νέας ζωής, η απαρχή της αναδημιουργίας του κόσμου, της ανακαίνισης των πάντων. Είναι η καρδιά της ορθοδόξου πνευματικότητας και ευσεβείας. Είναι η μήτρα των ορθοδόξων λογισμών και αισθημάτων. Είναι η στερεά βάση της πίστεως.

Ομιλία π. Χαραλάμπους Παπαδόπουλου


Φωτογραφίες απο την ενορία μας




Φωτογραφίες απο την Πανήγυρη του Ναού μας

Η Αγία Λυδία



Γιορτάζουμε σήμερα 20 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Αγίας Λυδίας της Φιλιππησίας.

«Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησαν ημίν» (Πράξ. 16,9), είναι η έκκληση του Μακεδόνα που βλέπει σε όραμα ο Απόστολος Παύλος ενώ βρίσκεται στην Τρωάδα. Τη φωνή αυτή τη θεωρεί ως φωνή Θεού και χωρίς αναβολή αποφασίζει να διαπεραιωθεί στο εκλεκτότερο τμήμα της Ευρώπης, τη Μακεδονία. Μαζί του παίρνει και τους εκλεκτούς του συνεργάτες, Τιμόθεο, Σίλα και Λουκά.Αποβιβάζονται στη Νεάπολη, σημερινή Καβάλα, κι από κει αναχωρούν για τους Φιλίππους. Έξω από την πόλη των Φιλίππων και κοντά στις όχθες του Ζυγάκτου ποταμού είναι ο τόπος προσευχής των Ιουδαίων.

Μια ωραία Ιστορία





       Ακούραστος ο γέρο - Πέτρος καθάριζε κρεμμύδια στην πανήγυρη της Παναγίας για την εσπερινή τράπεζα. Θα έρχονταν πατέρες και ψαλτάδες απο την έρημο να στολίσουν την αγρυπνία.Και πως έκανε ο γέρο -Πέτρος αμα ξεκινούσε τα μέγιστα ανοιξαντάρια του Κουκουζέλη και το Θεοτόκε Παρθένε του Μπερεκέτη! Και όλο σκούνταγε τον Δανιηλ τον Εκκλησιαστικό να κουνήσει ακόμα πιο δυνατά τον χορό και τον πολυέλαιο. -Ω Θεε μου,και πως θα είναι στον παράδεισο,ακούγονταν η φωνή του γέρο-καλόγερου. Παρότι το στασίδι του ήταν μπροστά στα γεροντικα,εκείνος με ευλογία του ηγουμένου στεκόταν σε εκείνα των αρχαρίων,στο στασίδι που στάθηκε όταν πρωτόρθε στο μοναστήρι.' Ωρες όρθρος στην Εκκλησία, ομοιοπύρφορο Χερουβειμ που λάτρευε με σεβασμό τον Θεό Του.
-Και δεν μου λες,παππού,τι είναι η Παναγιά για τον κόσμο ; ρώτησε ο Πατηρ Υπάτιος τον γέροντα. Ο γέρο - Πέτρος άφησε τα κρεμμύδια και το μαχαίρι μεμιάς και πήρε ύφος σοβαρό σαν να έβγαζε λόγο.

Ιστορία Ιεράς Εικόνος

        Η Ιερά Εικόνα της «Παναγίας Καμαριανής» βρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο κατά τον 19ο αιώνα στην πόλη της Αλικαρνασσού της Μικράς Ασίας. Εκεί ζούσε μια ευσεβής Χριστιανή, την οποία επισκέφτηκε σε όνειρο η Παναγία, με μορφή μαυροφορεμένης επιβλητικής γυναίκας, λέγοντας της να εγκαταλείψει το σπίτι της γιατί αποτελούσε κτήμα δικό της. Το όνειρο επαναλήφθηκε τέσσερις φορές.
       Την τέταρτη φορά η Θεομήτορ της αποκάλυψε, ότι μέσα στο σπίτι ήταν θαμμένη η Εικόνα της και υπέδειξε το μέρος, όπου έπρεπε να σκάψουν για να τη βρουν. Η γυναίκα αναζήτησε την Εικόνα και την βρήκε κάτω από μία καμάρα, γι' αυτό και της έδωσαν την επωνυμία «Καμαριανή». Την εύρεση της Εικόνος ακολούθησαν πολλά θαύματα και οι κάτοικοι της Αλικαρνασσού αποφάσισαν και οικοδόμησαν Ναό προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου και κατέθεσαν την Εικόνα. Γύρω από τον ναό υπήρχε περιστύλιο με πολλές καμάρες γεγονός που σύμφωνα με άλλη εκδοχή έδωσε την επωνυμία στην Ιερά Εικόνα. Ο Ναός σώζεται μέχρι σήμερα σε κατάσταση εγκατάλειψης.