Όταν σκεφτόμαστε τους νεκρούς μας γείτονες,
μικρούς ή μεγάλους, κρυφά υπερηφανευόμαστε, σαν εμείς να έχουμε μείνει στη ζωή
με τη δική μας δύναμη και εκλογή και σαν εκείνοι ως πιο αδύναμοι και χειρότεροι
από μας να έχουν πέσει και να έχουν καταστραφεί.
Τέτοια
γνώμη είναι πολύ επιζήμια για την πρόοδο της ψυχής μας. Είναι πολύ καλύτερα να
σκεπτόμαστε, ότι εκείνοι σαν καλοί μαθητές πρίν από μας τελείωσαν αυτό το
σχολείο της ζωής, ενώ εμείς σαν κακοί μαθητές παραμείναμε ακόμα για να διαβάζουμε,
μέχρι να εμπεδώσουμε τα μαθήματα.
Πηγή:
ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ περί καλού και κακού ((ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας άρεσε η ανάρτηση;